yorgun gözlerdeyim ben uzaklara dalan
duygudan yoksun sadece acı ve bitik
dudakları ve yüzü mora çalan
bir işçiyim ben otobüste umutları yitik
bakar ve kalır tutunmak istemez
sallamasına izin verir kendini
bir acı düşer içime nereye kadar böyle
yorgun işçide görürüm kendimi
aynalardan kaçıp unuttuğum o yüz
her yorgun sıfatta yakalar beni
tiksinirim işçiden kalk ulan kendine gel
zil sesi ve burası son durak beyfendi
Kayıt Tarihi : 3.12.2023 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
29mdeki yorgun kadın
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!