293 Yurdumu Dinliyorum

Kim bilir kaç bin yıldır hep aynı yerindesin?
Kaç bin kez, kaç bin atlı, göğsüne basıp geçti?
Yurt oluşundan beri sen hep eyerindesin!
Kaç soy sevindi, kaçı, suratın asıp geçti?
Son gelen ecdadımdı, bin yıl geçti aradan
Hepsinin gönlü pamuk, bilekleri çok sertti!
Onların cümlesinden, razı olsun yaradan
Allah aşkıyla yanan, hepsi ihlâslı fertti...
Orta Asya dan gelen ecdadımın erleri,
Türklüğün yurdu yaptı, bu emsalsiz yerleri...

Ne tarihler gördün sen, kaç devlet geçti senden?
Saymaya kalksam benim yetmez ki, aciz aklım!
Kaç bin yıl, kaç yüz devlet, hayatı içti senden?
Nevrim döndü has yurdum, inan yok gizlim saklım.
Rabbim bir cennet yapmış, bir de onun gölgesi.
Cennetten farkı var mı, öyle güzel ki yurdum?
Dünyayı hayran eder, hem de her bir bölgesi!
Hayalimde, düşümde, hep sayıklayıp durdum.
Kimi meftun etmez ki, akan bu renk cümbüşü?
Bu ülkede yaşamak, her kulun bitmez düşü...

Ne alperenler gelip geçti gitti yurdumdan!
Besmelesiz dillere, Hakk kelâmı okuttu.
Önce selâm getirdi, Asya da bozkurdumdan
Sonra Allah adını, tüm kalplere dokuttu.
Bir Yunus geldi geçti, gönlü yerde sürünen.
Söz etti, ağulu aş, bal ile yağ oldu hep!
Gel! Dedi ulu veli, hoşgörüye bürünen.
Koruk sabırla pişti, şıralı bağ oldu hep!
Evliyaların yurdu, Anayurt / Anadolu...
Dünyaya insanlığın senden geçiyor yolu.

Ezanı, şahadetin temeli yapan ecdat...
Uzandığı her yere kubbeleri kondurdu.
Kaç sefer Allah için yaptılar kutsal cihat!
Hakk’ın inayetiyle, tüm küffarı dondurdu!
Öyle sıklıkla oldu, o “haçlı seferleri”
Çok uğraştılar onlar Kur an a çatmak için...
Göğsünü siper etti, Türklüğün neferleri!
Bu nurlu topraklardan küffarı atmak için.
Söylendi bir ağızdan, bu gökte ezan dinmez!
Yurdumun gönderinden, asla bayrağım inmez!

Bağrı şehitle dolu, kanla yunmuş beldeler...
Bir çorak tarla değil, gör, bu topraklar vatan!
Kefensiz yatanların hepsi de gönüldeler,
“Ölü demeyin sakın, şühedadır tüm yatan! “
Çanakkale de kaldı her evden iki şehit!
Erzurum da buz tuttu bu vatan için erler!
Yedi düvelle nasıl çarpıştı, Allah şahit...
Cennete hep kol kola gitti bütün neferler!
Olmasalardı ar/ım, ayaklar altındaydı,
Onların yeri Hakkın hem en üst katındaydı...

Allahım, nasip olmaz bu güzellik her kula!
Bu, senin inayetin aziz Türk milletine.
Değişmem ki dünyayı, yurdumdan bir çakıla!
Ne büyüksün Rabbim sır ermez adaletine...
Kanlarıyla kazandı, bu millet bu nimeti!
Ne kadar şükretsek az, nankörlüğe gerek yok.
Hak etti bu insanlar, bu güzel ganimeti!
Teşekkürler Allahım, teşekkürler hem de çok.
Bu füsunkâr topraklar, benim tırnağım, etim!
Cennetin yeryüzüne aksidir memleketim...

Yekpare bir mermersin, hem de öyle çok renkli.
Ustasının elinden, çıkmış bir ebru gibi...
Dillerin var benzemez, ama öyle ahenkli
İnsanlarını gören, sanır peri-rû gibi!
Binlerce yıl kavimler birbirine kaynamış,
Eritsen de ayrışmaz, et ve tırnak misali...
Hepsi mürüvvet günü, hep el ele oynamış!
Anadolu m tek vatan, hem barınak misali.
Seni tasvir edecek manzumeyi kim yazsın?
Sen öyle ufak, tefek, kitaplara sığmazsın...

Bir devir ki lâleler, büyülemiş ahenkle!
“Yediveren gülleri” diyarı olmuş yurdum...
Rabbim kelebekleri, doldurmuş bin bir renkle.
Onlara nişan alıp, gökkuşağını vurdum!
Dökülen o renklerden, arılar ballar alır...
Bitkiler, lezzetlerin hasını verir burda.
İnsanlar tüm gönlünce, çiçekli dallar alır
Bu emsalsiz tabloyu, seyredeyim bir dur da...
Anaydı Anadolu, verdi, her zaman verdi!
Almayı denemedi, O, vermeyi severdi!

Nerde var bu havalar, nerde bu berrak sular?
Dupdurusun, “su gibi, aziz ol” Anadolu m...
Mazide kaldı sana kurulan tüm pusular!
Sakın nazar değmesin, kırılır elim kolum.
Bir sengine Acem in mülkünü veren şair,
Dünyayı bir taşına, değişirsem namerdim!
Neler yazılmadı ki, bu eşsiz yurda dair?
Senin güzelliğine, bütün ömrümü verdim.
Bir söğüt gölgesinde, şimdi serinliyorum...
Susun, ne olur susun,Yurdumu dinliyorum!

Antalya-2011/03