29 Yıl Şiiri - Ömer Yüce

29 YIL.

/ SEVGİLİ EŞİME /

Bir Eylül akşamı,
evlilik yıl dönümümüzde

oturdum karşına
seni seyrediyorum.

Biraz sevda biraz naz,
gülüşün meydan okuyor gecenin
yıldızlarına.

Gözlerin derin bir uçurum,
dalıp gidiyorum engin bakışlarına.

…

Bir insanın bakınca bir insana,
içi bu kadar gider mi.

Ne kadar seyredersem seyredeyim
sanki hiç yetmiyecek gibisin.

Bugün güzelliğin dünden ziyade
konuşurken de gülerken de güzelsin.
…

Seyrettikçe yüzünü
zaman, hüzün boyasını sürüyor
gözlerime.

Siyah beyaz geçmişimi gülüşünle renklendiren senmişsin.

Yirmi dokuz yıl geçti gözümün önünden eski bir yeşilçam filmi gibi.

İlk görüşte,
ilk gençlikte,

sevdası gönlüme düşen senmişsin.

…

Konuştuğun her cümlende
huzur damlıyor geceme.

Kırk şairin ilhamı gelse
yazamam içimdeki hevesi,

sesin kulaklarımda huzur
mutluluğun en güzel bestesi.
…

Hayat denen bu hengamede
yokuşa vurulmuş atlar gibi
hep koşmuşum.

Ne zaman yorulup biraz
nefes almak istesem

dönüp dönüp sana bakmışım.

Dizimin dermanı,
gözümün feri saymışım seni ki;

yazgımda en kutsal nakış
senmişsin.

…

Başkalarıyla anlaşmaktan daha güzelmiş seninle kavga etmek,

çay içsem zemzem sayarım elinden
zehir içsem şerbet.

Mecnun’un hâlinden anlayan
Leyla gibisin.

…

Ey dünya ahiret yoldaşım,

SEVGİLİ YÂR.

Sen yanımda olduktan sonra
derdin kederin ne önemi var.

Güzel akşamlar başkalarının olsun

yeter bana

s e n l i a k ş a m l a r . . . ! ! ! .

Öyüce