29. Sone Şiiri - İsmail Aksoy

29. Sone

Talihin ve insanların gözünden düştüğümde
Dışlanmış biri olarak ağlarım hâlime,
Ve rahatsız ederim sağır gökleri feryatlarımla boş yere,
Ve dönüp baktığımda kendime, ve sövdüğümde kaderime,
İsterim ümit konusunda daha zengin olmayı,
Falan gibi buyur edilmeyi, filanınki gibi çok dostumun olmasını,
Falanca kadar hünerli olmayı, ve filanca gibi dâhi olmayı.
Gel gör ki, en çok zevk veren şeyler en az tatmin eder şahsımı.
Bu düşünceler içindeyken ve handiyse iğrenirken kendimden,
Ne mutlu ki sen düşersin yâdıma, ve sonra düşünürüm hâlimi,
Şafak sökerken somurtkan topraktan yükselen
Cennet kapısında ilahî söyleyen tarla kuşu misali.
Senin tatlı aşkını hatırlamak öyle bir servettir ki bana
Küçümserim tacı tahtı, değişmem yerimi krallarla.

William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

https://ecnebiedebiyat.wordpress.com/