Seni bana anımsatan,
O kadar eylemsellik var ki buralarda.
Ummadığım anda buradasın.
Söküp atamamak seni şu gönlümden.
Nefret açsa da kahroluşlarım.
Bana o kadar uzak,
O kadar da yakınsın..
Arayışım seni çelişkilerde.
Sen ki,
Kimbilir kaç bitimsiz gecede,
Tebessümümde,
Gözyaşımda.
Nisan yağmurlarına çeyrek kala
Belki bir hayal,
Belki bir yazıt,
Belki bir anımsamayla
Geleceksin buralara....
Kayıt Tarihi : 31.5.2008 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tesadüfün de bu kadarı! Daha önce anlattığım benzerliklerimizi hatırlar mısın?
Acaba biz seninle, aynı ruh ve aynı kaderin, kadın ve erkek formu muyuz?
Dehşet bir tesadüf ve tarih! Benimkine bakar mısın?
29 Mart 1989!
Sisli, puslu bir Ankara gününü, Belpa’da önce öfke ve kavgaya, ardından da, milyon yıllık bir tatlı esarete çeviren ve şimdilerde, buruk bir “Tebessümümde” ve “Gözyaşımda” belki de, mutluluğa çeyrek kala, yarım kalmış anıların, yaşadım dediklerimin ardından kalan tek tarih!
Ve ben, yıllardır hep günün esiriyim, sen misali!
Ve Beyzanur’una da neden gelemediğimi bilir misin?
Bizim de vardı bir Beyzanur’umuz!
Bir gün, bir parkta yakalamıştı bizi…
Adı mı?
Elif!
O yaşından hiç beklenmeyecek edalarla, sorular soran,
O keskin ve cevap bekleyen gözleriyle yüzümüze bakarken,
Bizi bilmeden, olduğumuz yere çivileyen, Elif…
Var ola, o eşsiz kalemin!
Sevgilerimle…
TÜM YORUMLAR (2)