29 Harfsiz Hayat Şiiri - Haldun Öztürk

Ansızın, hiç beklenmedik anda karşıma çıktı
Beni benden aldı, seni ilk gördüğümde tenin
Canı yansa da beynimin, hissetmiyordum sızısını
Çarklar geri sarsa da sürekli düşünecek olsam da seni

Diyarları gezmek lazımmış seveceğin birini bulmak için
Eskişehir otogarda belki Ordu sahilde
Fark etmezdi aslında zaman mekân
Görsem yeter diyordum, anlarım diyordum ilk bakışta

Hayat boyu birlikte olacağım bir yâr bulurum diyordum
Işıklar kapanır, sadece o parlar diyordum
İlk bakışta, gün ışığında fark ederdim onu o anda
Jestler yapamazdım belki huzurunda

Kendimi kandırırdım belki, aşkımı ikna edemezdim
Lale sümbül bulamazdım, gözlerine yakışan renkte
Martılar uçuyor, beni sever misin mi desem
Nadir de olsa ağzı iyi laf yapan ben adeta tutulmuştum

Onun karşısında ne diyecektim, bilemiyordum
Ölsem karşısında fark eder miydi beni
Pat diye de söylenmez ki, hem ne diyecektim ki
Rasgele bir cümle kursam, herhangi bir şey söylesem

Seni seviyorum demişim haberim bile olmadan
Şaka gibiydi aslında, ben neler yapıyordum, bilemiyordum
Terk etmişti beni aklım herhâlde, delirmiş miydim?
Usulü bu muydu, onu da bilmiyordum

Üstü kapalı cümleler kurmaktan sıkılmış, haykırıyordum
Ve o andan itibaren hiç ayrılmamıştık
Yıllar geçmiş, çoluk çocuğa karışmış yüz çizgilerimiz artmıştı
Zaten amaç bu değil miydi, mutlu bir hayat.