29 Harf Şiiri - Efe Can Doğan

Benzetmediğim ne kaldı ki seni
Düşlerimin karşılığısın.
Papatyaların mevsimi geçtiğinde
Nergis oldun dört bi yana
Sendin güzel kokan ne varsa
Ve görünürde olduğun her vakit
Ay gibi parlardın bastığımız toprağa.
Hüznün dünyanın sonunu getirirdi göğsümde
Umutsuzluğa kapıldığında sele kapılırdık
Kırılmadık kapı bırakmazdık ki korkumuzdan
Seni alıp dünyanın en tepesine çıkarmak vardı şimdi
Kimsenin seni üzmesine izin vermemek
Sana dünyanın en güzel şeylerini yedirip içirmek
Ama bilirdim gülüşünden
Bi gevreği bölüşürken gülümserdin çünkü
Gevreğe gevrek dememizde izmirliliğimizdendi
Sokakları yürüyerek solurken
Dert etmezdin hiç bişeyi
Bu yüzdendi her fırtınadan sağ çıkışımız
Ve en tatlı meyve dudaklarındı benim için
Sen sigara kokmuş dudaklarımı bile severdin.
Sen göğsünü kabarttığında yıldızlar fışkırırdı
Kalbini açardın karşındakine
İmkansızdı gözlerine bakmamak
Ben hep orada takılıp kalırdım
Dünyanın tüm anlamlarını orada çözdüm
Bi parmak seni çaldım ağzıma
Kokunsa kulaklarımı sağır etti yalnızlığa
Sana seni anlatmak çok zordu mesela
29 harfin hepsinin geçtiğinden emin değildim
Ama kalbim vardı içinde bi yerlerde
Arayıp bulurdun her seferinde
Senin kalbin vardı bir de altından
Toprak altında aramazdım elbet
Elimi sol yanına götürürdün
Hep orada olurdu
"o" hiç gitmeyecek.
Sana hep sorular sordum
Yanlış sorular
Yanlışı yanlışla çarpmazdın
Beni utandırmazdın
En mahçup adamdım yanındaki
Seni sevmek mahçup olmaktı biraz
Gözlerimin dolmasınıda açıklıyabilirim sana
Şu kalbime en güzel armağandın
İçselliğimin adını şiir koyduğum.