29.11.2004 Yeni Yaşımda Dünya'ya Bakıyorum

şehirler geçiyorum
hepsini bir otobüsün veya trenin camından izliyorum...
şehirler geçiyorum...
gözlerinde mavi olan çocuklar görüyorum...
burunlarını eskimiş kazaklarının kollarınına silen çocuklar onlar
hepimizin bildiği ve hepimizin umursamadığı çocuklar...
şehirleri güzel yapan yaban çiçekleri...
rastlamışsınızdır muhakkak arabanızın camını silerken...
yalvarır bir yakarışla ben sileyim diyeşine...
yada caddeleri arşınlarken ayaklarınızın bir kenarına yapışıp
mendil al diyen bir çocuğun sesine...
sonra tren yada otobüs beni bir başka şehre sürüklüyor...
duruyorum...
sadece şehri seyrediyorum...
yanaklarına soğuk düşmüş bir kadınla karşılaşıyorum...
sırtında yünlü hırka ile dolaşan çocuğuyla...
şehirlerim yenik düşmüş...
çocuklarıyla kadınlarıyla hepimiz biliyoruz oysa o kadınları
o kadının fotoğrafı hiç yabancı gelmiyor aslında bize
anamız bacımız kardeşimizdi bir zamanlar onlar...
gelecek zamanı tükettikçe unutuyoruz...
şimdi bugun yeni yaşıma girerken
Tanrıya yalvarıyorum...
Çocukları ve bu kadınları affet
beni affet
duygusuzluğum ve köreldiğim için...
içimde ki bütün fırtınaları dindir...yada kasırgaya çevir...
şimdi geçiyor içimde ki otoyollardan otobüsler
bir ülkeye gidiyor
orada ki insanlar...
Ah
insanlar...
acı ve sefalet altında kalan insanlar
fazlasını yazamıyorum...
elim titriyor...

29,11,2004