287 Uhud Dağı Şiiri - Halil Şakir Taşçıoğlu

Uçuşurken havalarda, müşriklerin okları,
Resûlüne dağ doğurmuş Uhut, kendi özünden!
Her geçen gün biraz daha artıyorken yükleri,
Vazgeçer mi hiç yaratan, Habibine sözünden? ..

Rabbel alemin o günde, sahabeyi çok yordu.
Nefsine yenilenlere, bir ders gerekiyordu...
Allah yolunda cenk eden, o canım güzel ordu
Düştü, kalktı, tekrar doğdu, yaratanın gizinden...

Bir geldi bir geri gitti, kazanılmış bu savaş,
Çekilmek zorunda kaldı, müminler yavaş, yavaş.
Resûl ünü dinlemeyen hırsa vuruldu bir taş!
Uhut dağı etekleri, geçilmedi hüzünden...

Öz amcasını kaybetti Resûl, bir de dişini!
Gömdü nurlu sînesine, yetmiş din kardeşini.
Toparlanıp takip etti, müşriklerin peşini
Ebu Süfyan kaçtı gitti Medine’nin düzünden...

*Hamza ile Musab ını almışsa Râb yanına,
Cihâd eden müminlerin şan kattı hep şânına.
Şehitler hiç ölmez diye yazdı ya Kuranına!
Allah mümin kullarını, çıkarır mı gözünden? ...

Önde Hamza ile Musab, sahâbe dolu yanlar
Öyle bir huzur içinde, yatıyor görsen onlar...
Üçyüz müminle başlayan islâm şimdi milyonlar,
Azaltır mı hiç yaratan, çoğaltır en azından...

Devir câhiliye devri, ilim, irfan bilen yok.
Allah bir bilen göndermiş, iyilikle gelen yok!
Anlatır Rabbin habibi, sözlerinde yalan yok
Aydınlanmazmı hiç âlem, Resûlün nur yüzünden...

Elbetteki az değildi, Resûl e yüklenen yük.
Ama bu dava mukaddes, hem bu dava çok büyük!
Tutunca bir ucundan da, Ebu Bekir-üs Sıddık
Daha niceleri geldi, Resûl ünün izinden...

Medine-25.11.2010

Açıklamalar:

*Hz.Hamza ibn Abdulmuttalip: Peygamber efendimizin amcası.
Musab bin Umeyr: İslamın ilk öğretmeni.