284 Tele Kulak Şiiri - Halil Şakir Taşçı ...

Sakın telefon açma, zarf bekle ulağından!
Zaten halk cihazları tuzluk diyerek aldı (!)
Bir korku var millette şu yerin kulağından!
Meraklı istihbarat hep dinlemeye daldı...

Hiç konuşmayacağız hem de biz hep bizleyken!
Bir de çift dil isterler biri bile fazlayken...
Hayvanlar koklaşarak, insanlarsa sözleyken
Gel gör insanlara da yalnız koklaşmak kaldı...

Hani ya her bireyin mahremiyeti vardı?
Neden baştakileri bu kadar merak sardı?
Mademki kursağınız böylesine dapdardı!
Bu işi size biri posta ile mi saldı?

Korkmayın insanlardan yukarda Allah varken!
Şimdi iyi mi oldu gülen yüzler duvarken?
Bir kaç tatlı söz bile bin belâyı savarken,
Ahraz oldu gönüller, meydanlar fitne doldu...

Ya istihbarat vurdu, kalmadı dilde sözlük.
Ya attılar içeri, yokuş oldu her düzlük!
Ya, istasyon çekmedi, cihazlar oldu tuzluk.
Kullanırken bir kâbus, taşırken ince beldi...

Bülbüle tatlı dili belâ dedirecekler.
Konuşan insanlara hep dut yedirecekler.
Bu gidişle billâhi halkı sövdürecekler!
Sanki milletin dili, anadan doğma laldı...

Ya konuşan Türkiye? Bak, onu susturdular!
Bir iki lâf edene bin kontur kusturdular...
Başa gelenler bizi öyle bir pusturdular,
Tele kulak çıkalı, hâlimiz pürmelâldi...

Antalya-2011/04