284-Abdul-Mutalibin Nurani Rüyası

Peygamberimizin dedesi, evi gibi Kâbe’ye sahip
Boş vakitlerinde hep Kâbe’dedir Abdulmüttalip

Yine böyle bir günde Kâbe’de dalar uykuya
Peygamberimizin dedesi, görür müthiş bir rüya

Düşünde, “bir ağaç biter yerde, uzanır uçları göklere”
“Dalları ise, doğu ve batıya ulaşır, kuşatır birden bire”

“Böyle bir ağaçtan çıkar, kuvvetli nurani bir nur “
“Bütün insanlık bu ağaca, daim secde edip durur”

“Devamlı büyür bu nurlu ağaç, etrafa nurlar saçarak”
“Bütün nurani şeylerden bile, daha nurlu daha parlak”

“Kureyş halkının çoğu, yapışmış ağacın dallarına”
“Bazı kişiler sarf eder ağacı kesmek için büyük bir çaba”

“O ağacı kesenleri, bir genç uzaklaştırmaya çalışır”
“Nurlu ağaçtan Abdulmüttalip’de tutunmaya uğraşır”

“Yapışamaz ağaca bir türlü, birden bire uyanır”
“Uyanır uyanmaz gider Kâhin’e, rüyasını anlatır”

Kâhin; pür dikkat kesilerek rüyayı heyecanla dinler
Peygamberimizin dedesine, şöyle tevil ederek söyler

“Neslinden biri çıkıp, doğu, batı ve dünya ya olacak sahip”
“Rüyasına ve Kâhin’in tabirine çok sevinir Abdulmüttalip”