Örselendim her zaman tırmandığım
adresinin ilk basamağında
Geçmişte kalan neyim var neyim yoksa
Sen dahil tümü ıskarta
Bilekteki ağrıdan dirseğin haberi olurmuş, derler
Ne kadar saçma.
Suçum sadece insan olmaktı
Çünkü sevmek denen şey insana özgüydü oysa.
Taammüden susacağım unutmaya
zorlanaraktan
Bir kuşu ,bir çiçeği,dokunduğun ne varsa
hepsini çarmıha gerileceğini bilsen bile
sevme bir daha
Gözyaşlarımızı akıttığın o uzun geceleri,
dudak büküşlerimizi
İçinde renkleri öylece duran eylül sevişmelerimizi
Gece gündüz demeden el koyduğumuz yasakları
Birbirimize karıştığımız rüyalarımızı,adlarımızı
Hepsini unut artık
Susabilirsen eğer
Şimdi sen de sus insan kalaraktan
23.06.2018-28
Kayıt Tarihi : 23.6.2018 19:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!