28.09.09 ben unuturum... ama sen ASLA!

Söyleyecek onlarca sözüm var sanırdım.
nefret bile beslememeye başladığımda anladım,
susmak çoğu cümlemi alt edecek kadar güçlü bir silahmış söyleyeceklerimi söyledikten sonra!

bu bir oyunsa,
ki sen hep oynadın!
ben kartları elime ilk alışımda ne var ne yoksa açtım
üstelik biliyordum
sen yıllarca hep masa altından çalmıştın!

herkes kadar yerin kalmalıydı en azından.
hiçkimse kadar yok olmamalı,
çoğu kişiden üstün ve sevgi dolu olmalıydın.
ama sen harcamaya alışmıştın.
hayat senin için bir veriş-alış değil
alış-verişti!
sen buna bile uymadın.
vermedin
ama alabildiğin kadar ve hatta bazen fazlasını
Aldın!
yerine bir şey koymalıydın.
Ama sanırım onuda anlayamadın.

şimdi bir kucak dolusu pişmanlık
dönülemeyecek kadar geç kalınmışlıkla
hala haklı çıkma çabalarındasın.
'haklısın' kelimesiyse seni tatmin edecek olan
pekala
Haklısın!
haklı olmayı insandan neler götürdüğünü bilmeden arzuladın sen hep.
oysa ben çoğu defa haksız olma taraftarıydım.
kaç gece dua ettim
'tanrım ne olur yanılayım'...
ama yanılmayacağımı bilecek kadar sükunete bürünmüştüm...
hele son zamanlarda!
fırtına öncesi sessizlikti
bilirdin ben susmazdım.
belkide bundan ürkmüştün.
bu gün kalan son bağların kopuşunu izledim kilometrelerce mesafeden.
yaşlılık vuruyor yavaş yavaş
seçemiyorum her ayrıntıyı
ama görmemek elde değil
koskoca bir yıkıntıyı.
en azından diyorum
en azından nefret edebilseydim
22senenin üzerine
herkes el olurduda
seninki kadar kimin ki garip dururdu?
bir valiz eşya diyorsun şimdi
alıp gideceğin tek şey bu mu?
ya öncesinde götürdüklerin?
çocukluğumu iade et desem sana?
ilk tanıdığım,taptığım adamı?
örselediğin yanlarımı?
kırgınlıklarımı?
bir bir iade et desem sana
sığdırabilirmisin tek bir bavula?
korkma.
insanlığımdan ve vicdanımdan feragat edecek kadar yenilmedim sana!
en büyük yaramdın
kapandın.
ne isteyebilirim ki şimdi senden
yada ne verebilirim sana?
uzak ol
sağol
ama beni artık tanıma! ! !