272-Hz. Abdullah'ın Hz. Amine ile Evlenmesi

Abdü’l-Muttalib’i aldı, bir derin düşünce
Evlendirmek istiyordu Abdullah’ı bu sene

Yirmi dört yaşına ayak basmıştı en küçük oğlu
Bir münasibini düşünüyordu aylarca doğrusu

Biliyordu, herkesin gözü oğlu Abdullah’ta idi
Ona en uygun, denk birisini bulmak gerekirdi

Makul olanı kimdir diye, günlerdir düşünüp taşınırken
Vehb b. Abd-i Menâf aklına geldi, kendi kabilesinden

Hemen gitti, kızı Âmine yi oğlu Abdullah’a istedi
Beni Zühre kabile reisi, Abd-i Menâf çok sevindi

Dedi Abd-i Menâf, Abdü’l-Muttalib’e “ey amcam oğlu”
“Bu teklifi biz sizden daha önce aldık işin doğrusu”

“Âmine’nin annesi, geçenlerde bir rüya anlattı”
“Girmiş evimize bir nur” dedi “her yeri aydınlattı”

“Tüm yeri göğü tutmuş bu nurun tesiri”
“Bende bu gece gördüm rüyada dedemiz İbrahim’i”

Dedi “Abdü’l-Muttalib’in oğlu, Abdullah’la”
“Kızın Âmine yi yarın hemen nikâhla”

“Bunu mutlaka şüphesiz kabul etmelisin sen”
“Abdullah ile Âmine’nin nikâhını zaten kıydım ben”

“Bu müthiş rüyanın tesiri altındayım halen”
“Yollara bakıyordum acaba var mı gelen”

Duyunca bunları Abdü’l-Muttalib, aniden
“Allahuekber” diyerek tekbir getirdi hemen

Hz. Abdullah ile Hz. Âmine’nin yapıldı düğünleri
Dünyaya gelecekti artık kâinatın peygamberi