Sırtı kırık deniz kabuklarına yaslı,
Yüzünde güneşi gölgeleyen bulutlar.
Ellerinde yılların sıcaklığı,
Kalbimde önceden ayrılmış yeri.
Dudakları alkolü az şarap tadında,
Gitmelerin hüzünleri,
Kalmaların burukluğu,
Nerede kalmıştı,
Nerede başlamıştı.
Bırak, dedi ellerini,
"bırak dokunayım.."
Dokunayım yalnızlığına,
yaralarına...
kaldı yalnızlığın yaraları,
27 nolu masada
Nilay Demirhan
Kayıt Tarihi : 14.10.2022 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)