27 Aralık Şiiri - Zeynep Musaoğlu

Günlerden yine 27 Aralık ,
Hava yine, o günkü gibi soğuk ,
Göz kırpıyor sokak lambası,
O ışıltılı yağan kara,
Bir sen yoksun, o günden
Isınmayan yüreğime ateş olan.

Ben seni severken,
hiç aylara, yıllara bölmedim ki,
Gülüşünü, bakışını,nefesini topladım
ve aralıksız sevdim seni.

Bakma sen,
aylardan Aralık olduğuna,
Ben, hep ilk baharım sana.
Gülüşünle rengarenk
çiçekler açarım,
Sakla beni, kabinin baharına.

öyle bir imtihan ki,
Seni sevmek
sessiz, sakin, harfsiz,
Duâ gibi içten.
Biliyorum, biliyorum işte
Sabrımın sonu selâmet.

Sanma ki,
istediğin zaman dönersin,
Habersiz gelen Ölümü,
Geçip giden zamanın,
telafisi olmadığını,
bilmez misin...

Yine aylardan Aralık,
Belki gelirsin diye
Geceyi, gündüz eyledim
Kapım hep Aralı,
Bitmek bilmeyen hasterin,
Ateşten bir gömlek...

Bak.! yine akşam oldu,
Sensiz bir gün daha bitti.
Bir, bir eksilen ömrümden,
Umudumu hiç yitirmeden,
Geleceksin diye bekliyorum.
Biliyorum, biliyorum işte
Sabrımın sonu, selâmet...