261-Şam Yolculuğu Şiiri - Bekir Özcan

Kureyş büyüklerini hiç mümkün değil ikna etmek
Çare yoktu başka kazı işine bir müddet ara vermek

Bir hakeme danışılmasını Abdü’l-Muttalip teklif etti
Şam’daki kâhin Sa’d b. Hüzeym hakem tayin edildi

Peygamber’imizin(a.s.v) dedesi amcalarını da alır yanına
Kureyş ileri gelenlerinden oluşan kalabalık bir gurubla

Bir kervan oluşturuldu, hep beraber Şam yoluna düştüler
O günkü acımasız çöl yollarında hiç biter mi tehlikeler

Şam’a henüz varmadan yarı yolda kafilenin suyu biter
Abdü’l-Muttalip Kureyş büyüklerinden biraz su ister

“Sizin başınıza gelen bizim başımıza da gelebilir”
Vermezler “Suyumuz ancak kendimize yeter denir”

Çaresizdiler kafiledeki herkes su aramaya dağıldı
Abdü’l-Muttalib’in devesinin ayağı bir taşa takıldı

Şiddetle deve sendeledi Abdü’l-Muttalib’de sarsılır
Korku ve panikle döner araksına şöyle bir bakınır

Yerinden oynayan koca bir taşın altında su fışkırır
Tekbir getirir Abdü’l-Muttalip hayret içinde kalır

Herkese haber verir bütün kafile hemen gelir
İçtiler taze sudan, Abdü’l-Muttalib’e ise şöyle denir

“Hüküm senin lehine bizim aleyhimize verildi”
“Bu olay zemzemi senin kazmanı tasdik etti”