26 Temmuz Şiiri - Ethem Turan

Karmaşık duygular içinde yaşıyordum
Yavaş yavaş küçülüyordu dünyam
Bir yanım yok olup gidiyordu
Bir gün bir ses ruhumu bülbülün sesi gibi okşadı
Göçük altında kalanın ışığı görmesi gibi
Büyük bir mutluluktu o an
Karmaşık olan her şey birden basitleşmişti
Beynimde kapanmış kapılarım aralanmaya başladı
Yaşamanın anlam taşımadığı bir anımdı
Serseri gönlüme umut ışığı oldun
Bir amaç oldun benliğime
Yaşama isteği doluydum
Sebebi sen oldun
Kim din?
Nasıl biriydin bilmiyordum.
Bildiğim bir şey vardı
Seni seviyordum
Günler birbirini kovalıyor
Sana ulaşma isteğim katlanarak büyüyordu
Bunu sende biliyordun
Duygularımın benliğimi aştığı bir gündü
Seni görmeliydim
Bedeli önemli değildi
Bunu her şeyden çok istiyordum
Yaz sıcağını bütün azametiyle gösterdiği bir gündü
Benliğimi kemiren kurt bütün gücüyle çalışıyordu
Seher yıldızı gökten hiç inmemiş Güneş’e inat hala parlıyordu
Ölümden kaçışı simgeleyen yer kız kulesiydi
Zaman 26 Temmuz
Akşamın kızıllığında bir güneş daha doğmuştu dünyama
Sevgi sen,aşk sendin
Canımı isteseler canımı vereceğim sendin
İmkansızdı her şey
İnanılmaz duygular sarmıştı benliğimi
Bedenim kendine hakim değil di titriyordum
Çekingendin ve korkuyordun
Seni bağlayan benden eden engellerin vardı
Bunu biliyordum
Ben bir kuru gül fidesi dikmiştim gönül bahçeme
Yeşermeyeceğini bile bile
Sevda ırmağımla suluyor
Sevgi ateşimle ısıtıyordum
Yıldızlardan bir yıldız seçmiştim
Adını sen koydum
Dünyamda gece gündüz parlar
Ölüm gözlerimi kapayana dek bu gözler bu yıldızıma bakar
Bunu sende biliyordun Seher Yıldızım
02.10.2007