26 Şiiri - Engincan Özsan

Yaşam çığlığıyla başlayan sanrımın bugün yirmi altıncısı,
Yağmura kapılmış sonbahar gibi sürükleniyorum oradan oraya,
Kaç terk ediliş yıldırır insanı bir ömre yorarsan yitip gidişleri?
Bilmem ne kadar şiir sığar hayat defterine,
Bu kaçıncı nazım düştü aşk serüvenine,
Bazısına sevmekten ibaret nefes almak dediğin.

İki kez doğdum ben bir o griden bu bu griye,
Aşık olamadım bir daha başka bir yeşile,
Kıştan saklanan papatya gibi sığındım yalnızlığın göğsüne,
İnsanın tek kimsesi gökyüzü olur mu hiç?
Benliğime musallat his fakiri bir piç,
Eskiyor her sene yeni bana yazdığım şiirler,
Oysa ben en çok doğduğumda ihtiyardım.