Örselenmiş olmalı tazecikken bedenim…
Sahipsiz çocukları görüp ağlamam ondan!
Küçükten ezilmişim yüreğim yufka benim,
Kimsesiz çocukları sarıp ağlamam ondan!
Bir tatlı söz çıkmamış bal akan dillerinden…
Sıcak bir yuva geçer donmuş gönüllerinden!
Hiç tutan olmamış ki küçücük ellerinden,
Onlarla hep el ele verip ağlamam ondan!
Çamur demez, toz demez, yerlerde sürünürler…
Ayaz geceler geçer sırlara bürünürler!
Bir söğüt duldasında kıvrılmış barınırlar,
Ağaçların altına varıp ağlamam ondan!
Daha bu yaşlarında ne çileler çekmişler…
Pamuk gibi yürekler tüm hayattan bıkmışlar!
Elleri göz üstünde öyle ufka bakmışlar,
Yumruğumu sineme vurup ağlamam ondan!
Bir yetimin başını okşasaydı bir insan...
Dünya onların olur olsa da yerle yeksan!
Hemen ağlayacaklar burunlarını sıksan,
Nerde gariban görsem durup ağlamam ondan!
Kentte ne insanlar var akılları çelecek…
Minicik yavruların atisini çalacak!
Bilmem ki hangi soysuz bu kadar alçalacak?
Onca kalabalığı yarıp ağlamam ondan!
Sanki mantarlar gibi yazılarda bittiler...
Minicik yürekleri hep kenara ittiler!
Kötülük yapanların hepsi gelip gittiler,
Şu gönlümü yerlere serip ağlamam ondan!
Neden sahip çıkmıyor anne ya da babalar?
Yok mu bu çocuklara hiç yakın akrabalar?
Bir deri bir kemikler bekleşir akbabalar!
Ana, babalarını sorup ağlamam ondan!
Antalya–2011/02
Halil Şakir TaşçıoğluKayıt Tarihi : 12.2.2011 16:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ÜSTATLARDAN: 'Dünyanın dertleriyle savaşan küçük bir baş, Yatağ ı Köprüaltı, yastığı kuru bir taş. Bir sevenleri yok ki,yürecikleri bomboş, Onların dünyasına girip ağlamam ondan....................................Ünal Beşkese Titreyerek dinlerler el'in komutlarını, Kim görmüş de sevinmiş, olmayan mutlarını, Dökülmüş, solmuş çiçek gibi umutlarını Tozlu yerlerden bir bir, derip ağlamam ondan...............................Halenur Kor Dünya'nın gailesi küçücük başlarında Kuru ekmek soğanı bulamaz aşlarında Gözyaşları sel olur sokağın taşlarında Üzüntüyle bağrımı dövüp ağlamam ondan...............................Mehmet Kındap
Saygı ile ümüt güngör
***Kimsesiz Çocuklar
Örselenmiş olmalı, tazecikken bedenim
Sahipsiz çocukları, görüp ağlamam ondan.
Küçükten ezilmişim, yüreğim yufka benim
Kimsesiz çocukları, sarıp ağlamam ondan...
Bir tatlı söz çıkmamış, bal akan dillerinden
Sıcak bir yuva geçer, donmuş gönüllerinden
Hiç tutan olmamış ki, küçücük ellerinden
Onlarla hep elele, verip ağlamam ondan...
Çamur demez, toz demez, yerlerde sürünürler
Ayaz geceler geçer, sırlara bürünürler.
Bir söğüt duldasında, kıvrılmış barınırlar
Her ağacın altına, varıp ağlamam ondan...
Daha bu yaşlarında, ne çileler çekmişler.
Pamuk gibi yürekler, tüm hayattan bıkmışlar
Elleri göz üstünde, öyle ufka bakmışlar...
Yumruğumu sineme, vurup ağlamam ondan!
Bir yetimin başını, okşasaydı bir insan...
Dünya onların olur, olsa da yerle yeksan!
Hemen ağlayacaklar, burunlarını sıksan!
Nerde gariban görsem, durup ağlamam ondan...
Kentte ne insanlar var, akılları çelecek!
Minicik yavruların, âtisini çalacak!
Bilmemki hangi soysuz, bu kadar alçalacak!
Onca kalabalığı, yarıp ağlamam ondan...
Sanki mantarlar gibi, yazılarda bittiler...
Minicik yürekleri, hep kenara ittiler.
Kötülük yapanların, hepsi gelip gittiler!
Şu gönlümü yerlere, serip ağlamam ondan...
Neden sahip çıkmıyor, anne ya da babalar?
Yok mu bu çocuklara, hiç yakın akrabalar?
Bir deri bir kemikler, bekleşir akbabalar!
Ana, babalarını, sorup ağlamam ondan...
Antalya-2011/02
Halil Şakir Taşçıoğlu
Mesut Özbek
Bu güzel şirininizi okurken cok duygulandim...Duyarli ve ' babacan ' yüreginizi, bu güzl dizelerinizi 10 puanimla kutluyorum.
Selam ve Saygilar.
TÜM YORUMLAR (29)