Temmuz da bitiyor.
Belki sonra yeniden yeşerecek tebessümümüz.
Sonra belki ölürüz...
...
Sevdam;
Biliyorum nice gitmeler yaşadık biz seninle, hiç gidemediğimiz. Nice ölümler gördük ahir ömrümüzde; hep zamansız, hep acımasız ve hep erken ölümler... Yaşamak isteyip de yaşayamadığımız, ölmek isteyip de ölemediğimiz nice eceller geçti başımızdan. Bugün, tam da bugün tam vaktiydi ölmek için. 25’iydi Temmuz’un ve tüm şartlar ölmesini gerektiriyordu sevdamızın. Biz bugün seninle müşterek bir cinayet işledik. Biz bugün seninle imece yaptık, öldürdük ecelsiz sevdamızı! Bir selamımız kalsın diye okuduk selasını sevdaanın, kefenledik ve gömdük içimizdeki kara toprağa... “Vefat” kelimesi “Vefa” kökünden gelir ve aslında sözünü tutmak anlamı taşır. “Mefta” da sözünü tutmuş demektir. Sevdamız vefat etti bugün, sözünü tuttu, vefasını gösterdi sevdam.
Kederimiz büyük, elemimiz, acımız büyük. Acı kaybımız diye ilan versek altına adımızı yazmasak, çağlar sonra dahi tanınacak, bilinecek, imrenilecek, iç çekilecek bu sevdayı biz mugün mecburiyetlere kurban verdik. İçimizde taziye çadırı kurduk, yüzümüzde yalancı bir tebessümle. İçimiz kan ağlaya ağlaya teslim ettik sevdanın ruhunu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta