25. Saat Şiiri - Dilek Kartal Avcı

25. Saate olduğumuzu düşünüyorum seninle…
Ayrı şehirlerde aynı sevdik, aykırı olduğumuzu düşündüler…
Evet bu düşünceleri, düşünenler ayırdı bizi…
Kim bilir;
Aşkı beceremeyen bırak aşkı sevmeyi hiç bir anlamda tutamayanlar girdi aramıza…
Ama;
Sadece aramıza girdiler büyüyen bir hasreti hiç düşünmediler…
O hasret le ;
Yanı başımızda olup göz yaşımızı silemeyenlerin yerine mesafelerce öteden gülücük olup takılıyorduk yüzümüzün aşka yansıyan yanına…
Adını umut koydukları şeyi biz ekmek gibi görüyorduk…
Ekmek namustu , namus umut, aşk fedakarlıktı, fedakarlık aşk…
Biz kimsenin ahını almadık aşk ile, ah etmedik sevgi adına hiç bir şeye…
Biz;
Sadece sarıldık birbirlerini dahi görmeyen kalabalıkların içinde sessizce… kimsesizce…
bir o kadar ayrı… bir o kadar aynı… bir o kadar aykırı…