1/:
Füzyon, aşık oluyordu antimaddede saklı gizeme...
Onulmaz bir fetretti bizimkisi. Bir cilalı taş devriydi tandırlardaki. Cin ve can avcısının başı dertte... Yontma deri tabanı tutuşuyordu alt ucundan. Kavruk ten gibiydi... Batıni bozgunu bürünmüşlüğümüz memnu aşkımızın yanık yüzüydü. Ve bir meşk ve ışk hanesindeydik. Ama bu kadar da olamazdı radyasyon sufileri. Füzyon aşık oluyordu anti maddeye. Nereye? Ve ne kadar? Ancak imkansızdı bu, yazık ki olanlar oldu. Ama bize ne? ...
2/:
Füzyon, aşık oluyordu antimaddede saklı gizeme...
Ufuk şakaklara dayadı. Çizgi uzandı. Salma çizgisinde orantı yandı. Fotojenik bir zombi gördüklerine inanamıyordu. Ancak buydu. Ve şahittik biz. Aşkın yanında ikimiz.. Ve bir de kırba vardı. İçi ateş dolu. Gittikçe irileşen bir sivilce çıbanı gibi sağı solu. Şiir ağıtçılarının göğsündeki şişliği vurmak istiyordu. Ama beceremiyordu bir türlü. Ölü bulutlar Macellanlaşmaya berdevam... Bütün vücudu felç oluyordu arzın. Sonu bulunuyordu sözün...
3/:
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta