25 Füzyon Aşık Oluyor Antimaddeye

1/:
Füzyon, aşık oluyordu antimaddede saklı gizeme...
Onulmaz bir fetretti bizimkisi. Bir cilalı taş devriydi tandırlardaki. Cin ve can avcısının başı dertte... Yontma deri tabanı tutuşuyordu alt ucundan. Kavruk ten gibiydi... Batıni bozgunu bürünmüşlüğümüz memnu aşkımızın yanık yüzüydü. Ve bir meşk ve ışk hanesindeydik. Ama bu kadar da olamazdı radyasyon sufileri. Füzyon aşık oluyordu anti maddeye. Nereye? Ve ne kadar? Ancak imkansızdı bu, yazık ki olanlar oldu. Ama bize ne? ...
2/:
Füzyon, aşık oluyordu antimaddede saklı gizeme...
Ufuk şakaklara dayadı. Çizgi uzandı. Salma çizgisinde orantı yandı. Fotojenik bir zombi gördüklerine inanamıyordu. Ancak buydu. Ve şahittik biz. Aşkın yanında ikimiz.. Ve bir de kırba vardı. İçi ateş dolu. Gittikçe irileşen bir sivilce çıbanı gibi sağı solu. Şiir ağıtçılarının göğsündeki şişliği vurmak istiyordu. Ama beceremiyordu bir türlü. Ölü bulutlar Macellanlaşmaya berdevam... Bütün vücudu felç oluyordu arzın. Sonu bulunuyordu sözün...
3/:
Füzyon, aşık oluyordu antimaddede saklı gizeme...
Bu bir aşk parlaklığı. Ya da aksi bir paradigma... Çünkü ilk Atlan imparatorunun gözündeydi kara bir leke misali. Beyninin dışında ise asilerin mutand beyi... Ve hiçbir yeri çalışmıyordu od ülkesinin. Sonu bulunuyordu sözün... Evet, ne yazık ki katılaşıyordu ateş. İlk atomik savaşın şiddetiyle bin parsek et ve leş. Kızıl meyvelerin uniform ölçüleri bir o yana, bir bu yana... Mu’haneyi boş bulan da vardı. Dolu sanan da... Mu’nun ateş gözlü Cengiz hanı öyle mi? Ya? ... Karışık haldeydi at izi it izine...
4/:
Dedik ya ey ehli şiir...
Füzyon, aşık oluyordu antimaddede saklı gizeme...