1/:
Kova burcunun pirinç küpeştesinde ikizler oturuyordu...
Geç mi kalmıştık yoksa galaktik çayırlarda? Oysa o saatlerde aradığımız aşktı sadece. Aşkları ve alkışları boy boya istifliyorduk. Metalik bir tarrakayla yankılanıyordu galaksi doğumları. Tavandaki bir lahuti delikti. Ve gittikçe uzaklaşıyordu. Sevdamızın kıyısından sarışın varaklı avizenin ışıktandı saçları. Ve sarkık... Yanağımız yanıyordu iğnelenerek. Kova burcunun sarı pirinçten kenarlığında bir ikiz oturuyordu. Şiir adamları onun dizi dibinde... Ve aşk dilberleri sere serpe. Ve hep bir ağızdan ritmik tempo yarışındaydılar. Sonunda olan oluyor... Dilleri kuruyordu...
2/:
Kova burcunun pirinç küpeştesinde ikizler oturuyordu...
Yaşasın Martin Luter! O da kim? Ve Neden? Ne diye bağırıyordu o dünyevi kural? Anlayamıyorduk. Daracık alanda felsefi övünmeler... Protestanlık nutukları zamanın doğu bölgesinde. Şimal sade kar ve kin... Aşk zamanının bir sayfası yırtık bir baştan diğer başa. İntikam tarihinin sayfalarından elini kaldırmıyordu lanetli bir çeri. Gözleri değirmi ve oldukça iri... Kalabalığın yarılmasını ortasından... Ve mazlum insancıkların susmasını istiyordu.
3/:
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
