25 Bir Hallaçtır Aşk, Kader ve Kaza Atar

1/:
Bir hallaç pamuk ve kader el yazmaları atıyordu...
Ya kuasarlar öyle mi? Onlar ki öz hısımlarını konuk ederdiler yüreklerinde. Ama beceremiyorlardı henüz adam ağırlamayı. Çünkü sırlar ülkesine gelen kayboluyordu. Çünkü siren kızının gözleri birer gayyaydı sanki. Hatta lacivert tünel gibi ürkütücüydü yaşam kimilerine. Ve nabız atışı gibiydik biz arzularımızla. Bir dişi partikül yalnızlığına sevdalar katıyordu.
2/:
Bir hallaç pamuk ve kader el yazmaları atıyordu...
Özlemimizle yan yanaydık. Yapayalnızdık yaşadığımız kaoslarla. Gece ve güneş garip bir düşmanlıkla dansa durmuşlardı. Karanlıkla aydınlık aynı cephede. Ya da ilk savaş... Sonsuza kadar sürecek bir cebelleşmenin şahitleriydik. Yıldızlar da bizimle beraberdiler. Ve yeknesak yanıp sönüyorlardı. Meraktı bu. Ne olacak? Veya nasıl olacak? Yürekler ayarsızdı ve sabırsız atıyordu...
3/:
Bir hallaç pamuk ve kader el yazmaları atıyordu...
Yüreğimizde yabancı bir nazar vardı. Derin izler batıyordu keyfimizin fiziğine. Kabaralar acıtıyordu. Prototip bir dızmandı yüzeyimizdeki. Ve gecekondu kuruyordu izinsiz. Bing bangdan beri ivedilikle işliyordu elleri. Hissediyorduk an be an devinimini zamanın. Çünkü çukurlarımıza doldurduğumuz topraklar kavruluyordu. Tümsekler savruluyor, düzlüklerde tandırlar yanıyordu...
4/:
Bir hallaç pamuk ve kader el yazmaları atıyordu...
Soğukla kardeş sayılırdık temmuzda. Ama... Sarı sıcağı ilk kez martta duyuyorduk. Yine de yalnız değildi zamanı ilk ayları. Bizden er dileyen biri daha vardı. Bu, savaşın kutsayıcısı Herkül'dü belki de. Ya da Zalın oğlu Ürüstem... Onların hadsiz çarpışmalarına düçar olmuştuk yana yakıla. Onulmaz yaralarını taşıyorduk zirvelerimizde. Sis ve karın ortasında kurtlar debeleniyordu. Belki de kurşuni özlemlerdi. Bizi albenisiz yaşamlara bağlayan ibrişimler. Çünkü beynimizde de bir merdi meydanlar yatıyordu...
5/:Dedik ya ey ehli şiir...
Bir hallaç pamuk ve kader el yazmaları atıyordu...