24 Saatlik Yaşam Şiiri - Cengiz Khan

Bir kelebeğin ömrünü yaşıyoruz,
Yaşamak dediğimiz yaşamda.
Daha yüce, daha kayıp bir anda,
Kim bilir, belki kozalaktan çıkmadan…
Saatleri deviriyoruz, yelkovanla yarışırcasına.
Kendimize dönüp bakmadan bir kere,
Ömrümüzü harcıyoruz, ömrümüzü.
Tanrı’nın ilerleyen, sonsuz çemberinde,
Baş aşağı dönüp duruyoruz, kum gibi.
Yarın muamma iken bugüne bak,
Öldüğün de arkandan denecek birkaç kelime:
Zavallı, gariban, yoksul; başı dik, cesur, varlıklı.
Ancak yaşa ki öldüğünde susmadan:
Ben…
Yaşadım…
Sevdim, sevildim; üzüldüm, sevindim...