Ne gelinlik ne de kefen,
Zelzele giymiş Elaziz'im,
Baştan ayağa...
Çadırların koynunda al yanaklı melekler,
Direklerinde her geceki titremek,
Binlerce dev, düşmüş kara toprağa...
Ne Hüseynik kalmış, ne yol, ne şeher
Harputun başında duman,
Anamın avcunda dua...
Kayıt Tarihi : 6.2.2020 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
24 Ocak 2020 Elazığ depremini yaşamış bir depremzedenin şehrin acısına ortak olmasıdır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!