24 Minnacık Maralcık Semahı

1/:
Bir maralcık kendi ekseninde,
Bağlama ve tefin tınılarına binerek.
Oysa kahkahalar uçuruyor bu demde,
Zalimanı Necefyan kuş diyarında,
Her bir yanında bir kulesi Şam'a ait.
O kuleler ki bazen bir mızrak ucunda temren,
Pas ve kan içinde,
Kimi zaman tenkil buyruğuna gebedir.
***
Paslı sularda gezinen gözler ise
Mesihi bir asri 'Nuh'u' arıyor tufandan bize kalan,
Oysa burası çöl,
Hatta anası bilcümle kalaharilerin.
Neyi nerden umarsın ey can?
Arz,
Kin, kan ve garaz...
Yani yalan üstüne yalan!
2/:
Bir maralcık kendi hüsbanında,
Kıvrım kıvrım siyah saçları gibi,
Bağlama ve tefin tınılarına binerek.
İşte bura bela...
Bu da ikiz goncanın kara gözlü küçüğü,
Elleri çakır dikenlerine yurt olmuş,
Dudakları dualarla yarılmış...
Darılmış dünyaya,
İnsanlığa kırılmış...
***
İsyankar surlarda gezinen savaş erinin damar girişi,
Bir muharip muhafızın dediğim dedik inatçılığında...
Ve bir maralcık kendi ekseninde,
Gürz ve kalkanın tınılarına binerek,
Minicik elleri semadan yıldız harman etmede.
***
Yetişin ey al valalı yalvaç kurbanları,
Şimdi sebil surlarda gezine yusufcuk böceği değil,
Zamanı mahcup eden savaşın utanç erleri.
Bakın bize kılıç kabzalarının turkuvaz gözleri,
Zalim kim?
Zulumat ne? Görün!
Kalbimiz dermansı kösler vurmada bela'nın kıyısında,
Ah o kalbimiz ki kendi yağında kendini kavurmada,
Bir maralcık ekseninde dönerek yükselmede,
Yaşamın ve mematın tınılarına binerek....