24 Kıyamet Çiçeği Semahı Şiiri - Ahmet Y ...

1/:
Kalbimizi ihata eden kıskanç aşkın duvarı,
Kan sızdırsa da çatlar döne döne...
Her kıvrılışında bir kez daha vurulur lahuti aşka,
Başka bir boyuta eğdirir ak sancağını.
Teslimiyetse bir savaş sonrası değildir,
Semaha durmanın akabindedir a can.
Çünkü korku kavgadan önce yaşanır,
Mutluluksa kozmik güller güzergahında en son duyumsanandır...
Bundandır işte an be an ölür duran,
Yaşayansa devinimlidir her daim alemin derununda...
***
Bir eliptik devran üzre,
Gün be gün kendi kühtünce evrilince zaman,
Yani ellerimize sinince turkuvaz mevsimlerin nisancıl ıtırı,
Ey can oğlak dönencesine enfusi bal damlamıştır.
Bundan böyle arılar da kovan da,
Boş yere ağlamıştır anılarında.
***
Kafeslerinden kaçar bil ki kuşlar çöldeki kumu görünce,
Pervanelerse ışığın gözesine vurgundurlar daima,
Ol sebepten dolanırlar umarsız ve peş peşe,
Ondandır kuantum vilayetinde hendese bilişleri.
Yoksa daire ne?
Çember neye denir?
Veya neye yarar ki ikisi birden?
Merkezde kızaran kraterin kızıl gözü olmasa...
***
Bir, ancak birdir a can,
Ne toplanır kendiyle ve ne de çıkarılır,
Ne çarpılır, hatta ne de bölünür matematik dışında.
Eğer sağlam mantığımız çürümüşse dalında elma olup,
Yani sıfırı her şey sayıyorsak arz düzleminde,
Daha açığı hiçbir şey saymıyorsak birin sağında,
Böyle biline ki,
Aşk, kuantlar sarayında kapıya dayamıştır namlusunu.
durmalı, yanmalı ve hüsban ile dönmeli a can,
Yani beyindeki her hücre önce kendini tanımalı,
Bir daha dönmeli ve tekrar bakmalı her cenahından,
Kim bilir a can?
Belki de cehennem kendi eseridir insanın,
Kıvılcımlarsa yollara düşen yıldızların kozmik kırıklarıdır,
Var sayalım ki...