24 Kasım Şiiri - Saliha Öcal

Bu gün benim günüm,öğretmenler günü.
Buruk geçiyor dört yıl oldu İstanbul'dan ayrı düşeli.
Orada Can ve Cananlarım bulunuyor aranızda.
Çok özledim ben sizleri.
Bekliyorum aramanızı.
Ben ararsam anlamı olmaz.
Çünkü bu gün benim günüm.
Her öğrencinin hayatında iz bırakan öğretmen vardır dediniz.
Siz de iz bırakan öğretmenimizsiniz.
Kara mı iz bıraktım da,güneş doğdu eritti.
Çamura mi basıp iz verdim,yağmur yağdı düzledi.
İz bıraktıysam takip ede ede bana geliniz .
İki çift kelam ediniz.
Biz de özledik sizi deyiniz .
Beni çok ama çok mutlu ediniz.
Enesler,Mustafalar,Yusuflar,Berkaylar...
Pınarlar,Firdevsler,Zeynepler,Merveler...
Hepinizin adını yazabilir,simanizi çizebilirim resme.
Her şey bir film şeridi gibi akıp gidiyor gözlerimde..
Klasik söze cevap ,gitmek istediğin zaman ve mekan.
Dört yıl önce ve sizin olduğunuz her yerler...
Peki ya Edremit' teki Can ve Cananlarım.
Biliyorum kimin bana kelam edeceğini?
İpek,Hatice,Havin,Selin,Gülten...
Yunus,Bedirhan,Yasin,Eymen...
Ya diğerleri,
Olsun sevgim kalmaz geri.
Çıkın çıkın bana gelin,kapımın tokmağını çalın.
Saatler su gibi aksın...
Eyvah!
Annemiz ne der gayri?
Merak etmeyin ben de size bir anneyim.
Haydi üstünüzü alın.
Sizleri teker teker evlerinize bırakayım.
Şunu da unutmayın.
Beni kendinize her daim yakın belleyin.
Başınız darda ise,canınız sıkkın ise,her ne ise...
Adresim zihninizde,
Sevginiz kalbimde,
Numaram ezberinizde.
Beklerim daima Sizleri.

24.11.2024 Van/Edremit.