24. Hayatım Roman Arada Kalan Çocuk Köy ...

garaağız bibimler, ali emmimde malcılık ediyorlardı hele onların çok sevimli kuzularına
oğlaklarına sevmeye bakmaya doyamıyordum işte ben bu doğallıkları
güzellikleri güzel insanların samimiyetinden dolayı köyümü çok seviyorum
havasıyla suyuyla kekik kokulu dağlarıma aşığım şimdi gitmesemde görmesemde
her daim aklımda sevdalıyım köyüme.
ismail abim hastalandığımı ve iyileşip ayağa kalktığımı merak edecek
birşeyimin olmadığını bildirmek için maraşa babama haber göndermiş
baba işte nede olsa içi rahat edememiş olacakki
ali emmimin oğlu mevlüt abime git şerefi alda getir yeğenim hem onu
fatma anasının yanında durması için pamuk tarlasına çapaya göndereceğim bize lazım demiş
mevlüt abimle babamın aralarında çok kuvvetli sevgi saygı bağı vardı
herzaman ayrıca babam onu bizden bile çok severdi Rahmetli
mevlüt abim aldığı görevi yerine getirmek için köye gelmiş
tabi benim birşeyden haberim yok ben halamlarda kuzuları oğlakları seviyorum
mevlüt abimin uzaktan yavaş yavaş yürüyerek geldiğini gördüğüm anda
beni almaya geldiğini anladım içim cız etti sonra o geldikçe bende kaçmak için
ufak ufak kuzulardan ayrılmaya başladım baktım iyice yaklaşıyor
dikine aşşağı koşmaya başladım mevlüt abim avcı ben av misali üzüm bağlarının
baranlarını ikişer ikişer atlıyorum sanki uzun atlama yarışındayız
lan kaçma şeref bişey yapmayacapım niye kaçıyorsun diye bağırıyor
sonunda önce ensemden sonra bileklerimden beni yakaladı
lan emmi oğlu niye kaçıyorsun korkma benden bugüne kadar sana bir zararım
dokundumu sakin ol hem seninle gezecez diyerek yanaklarımda öptü
ben anlıyorum seni hadi şimdi almacığa çıkalım babamgile dedi sakinleştim
ele ele almacığa yaylaya çıktık rahmetli ali emmim yengem oğlu yaşar abim
mehmet cuma bir sürü davar oralar dede toprağımız ata evimiz almacığıda çok sevdim
beğendim bir kaç gün kaldık mevlüt abimle almacıkta çok güzel günlerdi
o günler ozamanlar köylerde elektrik yoktu ocakta yanan ateşin ışığıyla
aydınlanıyoruz odun ateşinin çatırdısı kokusu ayrı bir güzellikti sohbetler
mükemmel denecek kadar güzeldi bide közlerin arasına patatesleri
koyuyorduk piştikce gülüşerek soyup yiyorduk çok şeyden yoksun
bir hayat yaşıyordu belki ama
yinede mutlu olmasını ve yetinmesini kısaca şükretmesini biliyordu insanlar
tatlı bir hatıra olarak kaldı
hafızamın bir kenarında unutmadım iyilikleri güzellikleri asla
bir çoğu öldü şu anda o güzel insanlardan geriye hatıraları ve sevgileri kaldı
mevlüt abi gitme vaktimizin geldiğini babamında beni çok acil çağırdığını ve
beni pamuk tarlasına anamla beraber gönderecekmiş onu söyledi
sabah erkenden herkesle vedalaşarak yola çıktık köşker dereden
ağabeyliye kadar indik dursun abinin kamyonu bizi bekliyor gibi yolun kenarında
öylece duruyordu maraşa gidecek yolcularda yavaş yavaş arabaya doğru
toplanmaya başlamışlar şöför dursun abi beni görünce tanıdı ede napıyorsun
epey gezdin köyü herhal benide iyi kandırdın helal olsun ama
herşeyi öğrendim baban bayram edemden