24 Çöl Akşamı Semahı Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Ey can...
Kumlar başını vuruyorsa yılgın ayaklarımıza,
Ve sevdamızı dövüyorsa sular serabımızın sahilinde,
Bu gece tepik tepik sarsılacak belki de cihan.
Elektronlar daha bir hızlı,
Oğlanlı kızlı dönecek devran...
Şart mı bu, bu zamanda ay can?
Evet inan ki şart!
Çünkü hayat, o anda anlar canlandığını...
***
Ey can...
Her gönlün örsünde yumuşamaz demir sertliğindeki aşklar,
Hançer sivriliğinde saçlar uç verir şakaklarda,
Ve sarar ayrık otları damarı arsız bir akışkanlıkla,
Savaşların berkliğinde merhametler kırılır orta yerinden,
Ta derinden çıkar ama duyulmaz 'ah! 'lar,
Yalnız yürekler yanmış harman yerine döner.
Dokuz dilimli tacı paslanır babaların.
Ne acı?
***
Ey can...
Karşılıksız sevmişliğimiz tüketirse yemini,
Uzar en, genişler boy ve ırar yükseklik...
Bil ki ürkekliktir zaaf karacalarda...
2/:
İşte böyle zamanlarda can ey,
Hudutlar uzak olsa ne yazar?
Gözlerinde kare kare ocaklar yanan sözcükler,
Bir tırmanır nefes nefese gizemli beyitlerin merdivenine,
Ve bir dolanır deyişlerin izsiz yörüngesinde gaflet ile.
Dokuz dilimli tacı pas tutar babaların.
Ne acı?
***
Ey can...
Ciğerini dağlar aşkın ve maşukun saygın nezaketinin,
Dönmeyen hüsbanı değirmenlerin,
Ki o değirmenler...
Hayatı da öğütürler,
Yunus diye birinin zahiresini de nefes nefese.
Herkese bir kez verilir fırsat,
Ve bir at ve bir kılavuz yörüngeye yetişmek için...
***
Ey can...
Dur ve düşün son kararın tek arefesinde,
Çünkü tetiğe dokunmuşluğumuz ancak kendimize döner,
Bulur canevinde kirasını vermeyen canı bil ki.
Ve ipek pamukluğunda mezarlar oyulur çakıl taşları itilerek,
Yaşanan hüzünlü elvedalarda kalır Sıffin anıları.
Kerbela pazarlarının yüreğinde egoist haraç,
Necit çölünde kirpikleri kırpışır yaslı kumların,
Gözyaşıyla karılır matemin harcı.
Dokuz dilimli tacı paslanır babaların.
Ne acı?