Ebet! Ebet! Ebediyen Ebet Şiiri - Bekir ...

Yavaş, yavaş yöneldi batmaya yine güneş
Buna can mı dayanır düştü gene içime ateş

İstemediğim halde yeniden oldu akşam
Hava karardı ruhum sıkıldı daraldı yaşam

Yarım kaldı tüm o güzel hayallerim,
Doymadan ayrıldı bütün sevgilerim

Durdurun zamanı çalışmasın saatler
Bozulmasın ebediyen güzelim düşler

Kalbim, ruhum ebediyet şarkısı söyler
Vücudumun tüm zerreleri bu hissi dinler

Ne olur bitmesin bu şarkı sürsün ilelebet
Söyleyin dünyada var mı nerede ebediyet

Neden verilmiş ebedi yaşama hissi insana,
Söyleyin istediğim duygu yok mu dünyada

Ta! Zerrelerimde hissediyorum var ebet
Bu duygu yaratıldıysa karşılanacak elbet

Kalbim, aklım, fikrim, ruhum hissim, hayalim
Duygularım sonsuzluk istiyor budur emelim

Vedalaşmadan ayrılıyor bütün sevdiklerim
Ölüm bir defa olur bu ayrılığı nasıl çekerim

Ebedi yaşamak için, doğmak gerek ölümle
Gelsin o zaman ölüm bekliyorum hasretle

Canana kavuşturmaksa senin gönlün
Sen hoş sefa geldin Ey! Sevgili ölüm

Zaten isteğim buydu muradıma erdim
Cananı yalnız bırakmak benim derdim

Dayanmaz yüreğim çok uzun ayrılığa
Adrese hemen getir cananları yanıma

Zerrelerim ersin rahata huzur huşu içinde
Allah’ın cemalini seyredelim Cennette