23 Nolu Koltuk Şiiri - Kamil Uysal

Ne kadar istemesem de gitmeyi...

Gidiyorum işte.

Bende tanıdık oluyorum sensizlikle.

Sarını, mavini, yeşilini, beyazını...

Bir de yirmi üç nolu koltuğu

Hiç unutmayacağım.

Sen bensizliği doldurursun,

Ya ben sensizlikle nasıl yetinirim..

On ikili pazarları,

Gece yarısı geyiklerini,

Nerde bulur yüreğim...

Biliyorum...

Asık bir surat arkamdan bana verdiğin,

Ama üzülme,

Gerçeği görsün yüreğin,

Beyazını bıraktın sen,

Kefenler içinde,

Ölüme gidiyorum!