Münzevi koltuğuna yaslanıp
Keyifle televizyon izlerken
Yalnızlığını unutmaya çalışıp
Cama vurulur aniden
Canı sıkılan ihtiyar oflayıp
Tembelliğinden soyunurken
Hamasetini birden çıkarıp
Tanrı misafirini tersler aniden
Yalvarır kırlangıç onurunu bırakıp
Sonbaharın soğuk koynundan çıkarken
Yarenlik ister karşısına geçip
Ne fayda! Yorulur aman dilerken
Minik yüreği pır pır edip
Göçüne devam eder mecburiyetten
Pişman olur miniğin ardından bakakalıp
Gelecek göçü heyecanla beklerken
Cam kenarına oturduğu yerden gözleri dalıp
Bekler yarenlik edeceği günleri. Derken;
Kırlangıçlar yerlere kadar alçalıp
Salvolarla pikeye geçerken
İhtiyar sorar birini çağırıp:
Geçen yıl camını çalanı ararken
Aldığı cevap karşısında kalır yığılıp;
Sesi titrektir kuşun söylerken:
“Bilmemen değil mi garip;
Altı ay yaşadığımızı, hazanını yaşarken? ”
Şimdi olmaz mısın muzdarip?
İstanbul, 10.10.2006
Hasan KarahisarKayıt Tarihi : 12.10.2006 12:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
an'ı o an'da yaşamak önemli..
hiç bir şey ertelenmemeli..
kutluyorum.saygılarımla.
Selâm ve dua ile...
Yüreğinize,kaleminize sağlık.=:)))
TÜM YORUMLAR (5)