Deprem Şiiri - Bekir Özcan

Yirmi Altı Mayıs Bir Pazartesi günü
Kırşehir’deyim eski bir sokağa daldım
Fırtınaya tutulmuş gemi gibi sallandım
Korktum birden bire çok şaşırdım
Dondum heyecandan öylece kalakaldım

İnce bir ağaca sımsıkı sarıldım
Ağaç daha hızlı sallanmaya başladı
Ellerim ise sıkıca bağlı kaldı.
Ağaç çevresinde defalarca çizdim daireler
Yerlere yatıp kalkıyordu sokaktaki tüm evler

Anladım müthiş bir deprem oldu
Tüm insanlar birden sokaklara doldu.
Yeni evlerde yoktu hiçbir hasar
Yerle bir oldu yıkıldı eski konaklar
Büyük bir heyecanla fırladım

Çok Sevindim rüya (*) imiş meğerse
Yataktayım! Kaldım bir müddet öylece
Ama çok üzüldüm sonradan tabirine
Rüyada ki deprem olsaydı da keşke gerçek.
Birlik beraberlik içinde devam etseydi hizmet.

Borborunbekir