226 Ecelsiz Götürüyor

Sevdim, suç mu işledim, herkes kınadı beni?
Tanıyan, tanımayan, hep iğne batırıyor...
Sen ne ettin diyerek, herkes sınadı beni
Andıkça benliğimi, sıyırıp bitiriyor...

Dibi görünmez tastan su içilmez dediler!
Nerden buldun ki diye, hafızamı yediler.
Akla, hayale gelmez hem ne dedikodular...
Düşündükçe aklıma, çok zarar getiriyor.

Ah, bu mahallelerin, bastırılmaz baskısı!
Ne sevdalar tüketti, kafaların eskisi...
Kime fayda getirmiş, gönüllerin mıskısı?
İnsan hatırladıkça, aklını yitiriyor...

Akla zarar akıllar verip karaladılar...
Fitne, fesat, ne varsa sokup yaraladılar!
Hiç hak etmedim ama, öyle berelediler;
Bu sevda kıdım, kıdım, toprağa yatırıyor...

Ümit vermiştim ya ben, o ceylan gözlü yâre...
Sözümü yedim, yuttum, yoktu başka bir çare.
Hatırladıkça onu, ciğerim pare pare.
Bir hüzünleniyorum... İçime oturuyor!

Bilseydim verir miydim, ümidin zerresini?
Açar mıydım gönlümün, kırık penceresini?
Neden soracaktım ki, yedi şeceresini?
Öyle bir derde çattım, ecelsiz götürüyor...

Antalya-2010/10