Yetim kalmak yetmezmiş gibi
birde sensiz kaldım.
belkide karayazgı dedikleri bu olsa gerek.
acılarımı,
gözyaşlarımı,
umutlarımı,
ve
sevdamı
2212 no'lu
güne sakladım...
nasıl ki ben hep ertelenen sevginin
bedelini ödedim
seni kaybederek
umarsızca.
sende;
hikayeyi bir yerde bitirmiş oldun
umursamazcasına...
Kayıt Tarihi : 4.7.2006 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!