22 Ölüler Hırçın Dirilir2

Dedik ya ey muhterem kari, “... Bu şiir esrarlı yerlerin sırrını açıklar. Burada yazılanları okurken sana yakın olanlardan başka hiç bir insan varlığının seni görmesine müsaade etme. İçine yıldızlı dokumalar gerilmiş bir adaya ya da odaya kapan...” diye... Eee, hadi öyleyse....
(Ölüler kitabı bitiş bab’ı)
(… Hüvel baki, el Fatiha...) yani...

2/:
Ölüler hırçın ağlar sevdügüm,
Onun için kara bağlar analar...
Hayrettin’in hayret etmesi bu nedenledir.
***
Tuzlu bir denizin kıyısındadır hepsi,
Küpeştesi abanoz ağacından bir kalyonu beklerler.
Kefenlerinin ucu zamklı ve yapışır kaldırım taşlarının gözüne,
Herkesin son sözüne bir göz atar limanın muhafızı,
Bir şifre bir iğneye denk düşer kazılan kuyularda,
Ya da azgın sularda atılacak bir kulaç...
Nurdan kaçkın haydutların isimleri limanlara yazılır,
Zamanı durduran asesbaşı eşleştirir yazılanları suretlerle.
Vay başımıza gelenler ey Hayrettin!
Arkamızı yasladığımız dağlar neredeler?
Hayrettin’in hayret etmesi bu nedenledir.
***
Zamanlar ki emerler kini,
Herkes elindekini sinekkovar gibi çalar nazik tenine.
Kainat bir ayaz köpüğü gibi kalır kış ortasında,
İlkbahar dediğiniz dağlar gibi bir köpükmüş meğerse.
Hayrettin’in hayret etmesi bu nedenledir.
Zifafında gebe kalır zulmün ağrılar,
Bereketlidir gece,
Onun için terler ve çırpınır tuzlu denizler,
Dağların kulağında yankılanır zebanîce çağrılar,
Bir of çeksem yıkılır karlı doruklar…
***
İşte ben...
Ve işte doğurduğum ökselerin çiçeği...
Sarkar benden yana...
Güler (mi bilmem?)
Kokar, ince bir uzun hava harmanında.
Anlar (evet evet vallahi anlar.)
Onun için karalar bağlar analar.
Oy bahtımın hırçın oğulları n’olur?
Yürekharem analarımı koymayın ayak altına,
Bir of çeksem yıkılır karlı dağlar…
Olanlar şerri ehfen...
Yani “Selamün kavlen! ...”