22 Hayatım Roman Arada Kalan Çocuk Köy K ...

o gece İsmail abimlerde kaldım beni bir yere bırakmaya/da niyetleri yok gibiydi
sabah olunca taze yağda yumurta çökelek pekmez ceviz Allah ne verdiyse yedik
İsmail abi ısrarla yediriyordu
sonra çıktık etrafı gezmeye beni her gören hoş geldin diyor
sevgi gösterisinde bulunuyorlardı
kendimi çok değerli hissediyordum onların yanında
anlatılmayacak kadar mutluydum ve köyden hiç ayrılmak istemiyordum
vakit ikindiyi geçiyordu
eve gittik İsmail abim tek kırma dolma tüfeğini aldı hadi bakalım şeref seninle
ava gideceğiz demez/mi
avın ne olduğunu ilk defa görecek ve yaşayacaktım
İsmail abim hiç tüfekle ateş ettin/mi diye sordu
hayır hiç elime bile almadım peki denemek istiyor/musun
evet dedim heyecanla epey dolaştık
bir ağaçta o kadar çok kuş vardı/ki
sığırcık kuşlarıymış onlar
İsmail abim ateş etmeye hazır/mısın şeref diye sordu
evet dedim tüfeği elime verdi omuzuma dayadım
ağaca nişan aldım tereddüt içindeydim
çocuktum işte biraz sonra neler olacağının
farkında bile değildim
hadi ateş etsene demesiyle tetiğe bastım şiddetli bir patlamayla birlikte
tüfek bir tarafa ben öbür tarafa neye uğradığımı şaşırdım kendimi yerde buldum
Rahmetli Tüfeğin barutunu çok doldurmuş elle/ham
tüfeğin geri tepmesi omuzumu baya acıtmıştı
kısa bir şoktan sonra yerimden doğruldum
vurduğum kuşlar yerde çırpınıyordu kimisi ayaklarından kimisi kanatlarından vurulmuş
can çekişiyorlardı zavallı kuşlar ben ne kadar kötü bir iş yaptığımın farkına vardım ama
artık çok geçti iş işten geçmişti ve ben az önce
cıvıldayan şarkı söyleyen kuşları vurup öldürmüştüm
o kadar çok üzülmüştüm/ki ağlamamak için zor tutuyordum
kendimi
çok etkilenmiştim ve bu olay bana hayatım boyu unutamayacağım bir ders oldu
keşke zamanı geri döndürebilseydim o tetiğe basmazdım
o günden sonra bir daha asla hiç bir canlıya ateş etmedim
*
İsmail abim vurulan sığırcık kuşlarını toplarken
ölen kuşlara üzüntüyle bakıyordum toparlandıktan sonra eve gittik
emine yengem omuzumu tuttuğumu görünce
bana neler olduğunu sordu tüfekle atış yaptım yenge
tüfek bir tarafa ben öbür tarafa düştüm deyince yengem
İsmail abime çok öfkelendi
sana çocuk teslim edilmez İsmail ya Şerefe bir şey olsaydı
Bayram dayımın elinden nasıl kurtulacaktın
ne yani Emine adam kız gibimi büyüsün galan bunu öğrendi işte
bir daha ateş ederse sağlam durur
yarında güreş edeceğiz değil/mi dayı oğlu diyordu gülerek
kucaklayıp bağrına bastı öptü sevdi
tabi bende karşılık verdim abime sarılarak
güreşiriz tabi İsmail abim dedim