22.4.04 (İstanbul) Şiiri - Fulya Sormaz

22.4.04

denizle karşılıklı ağlaşan çocuklar

ve onlara gülen martılar var

bu şehirde

ki şehir çoktan kaybetmiş kalbini;

bırakmış gökyüzünün ellerini...

güneş,denize küsmüş;

binaların arasından batıyor

ki deniz çoktan sırtına almış yalnızlığını,

iki boğaz’ı arasında düğümlenmiş...

insanla karşılıklı ağlaşan doğa

ve onlara gülen tanrılar var

bu dünyada

ki dünya çoktan kemirmiş kendini,

atmış arda kalanını denize! ...