Sonra ne mi yaptım? Anasına avradına, gelmişine geçmişine, iyisine kötüsünü, mümkününe keşkesine, kaderine talihine… Kısacası her şeyine, sana bana, herkese ve her şeye!
Sonra ne mi yaptım? Bi sigara yaktım, sonra bir daha ve sonra bir daha, daha! Sigarayı yaktım, odayı yaktım, binayı yaktım, incir ağacını yaktım; camı çerçeveyi indirip perdeleri yaktım, perdenin görünmez yanında mahfûz saçının telini yaktım. Duvarları yaktım gidişinin ardından, günü güneşi yaktım. Düşlerimi yaktım biliyor musun, gülüşlerimi yaktım.
Sonra ne mi yaptım? Ağladım! “Benim ulan o, beniiiiim!” diye haykırdığı oyuncağı elinden alınmış bir öksüzün yetim göz yaşlarıyla ağlaması gibiydi, ardından “benim ulan o, beniiiim!” diye haykırdığım ağlayışım. Duyulmayışım! Sana bakınca hiç kimse sende benim gördüklerimi göremesin diye göz yaşlarımla gizlemeye çalıştığım, silip saklamaya-sanki hiç var olmamış gibi yok etmeye çalıştığım gamzen şahit bana!
Sonra ne mi yaptım? Bomboş koridorda tam on yedi defa yürüdüm o yetmiş dokuz adımı. İçimden şarkılar söyledim, içimden isyanlar başlatıp isyanlar bastırdım, “benim ulan o, beniiiiiim!” diye ağladım ardından. Duyulmadım ama şagittir gamzen, görülmedim ama şahittir gözlerin! O Cennet gözlerin… Ne zaman baksam, bakamadığım anlar için göz yaşı döktüğüm gözlerin!
Ben o pamuklara sarıp sarmaladığım son sigaranın ilelebet bekçisiyim artık. Oradayım, o andayım. Hadi söz verilmişti ve yerine geldi o kahve, peki ya sigaraya ne demeli? Yarım simide, o yarım simidi yiyemeyelim diye kol gezen bin musibete ne demeli? Sen ye istersen’i mi, Yok beklerim bir şey olmaz’ı mı inkar edelim şimdi? Boğazımız düğüm düğüm; gözlerimiz yaş ve gönlümüz yara bere içindeyken o sımsıkı sarılmamız değil mi kalpten kalbe olan yolumuz?
“Kimseye öyle bakmam, söz” gözlerimin içine bakan gözlerin… Cennet değil de nedir ki? Gözümün önünden gitmeyen, gözümün önünden gitmesin diye sabahlara dek gözümü yummadan beklediğim gözlerin; bu kör köhne kahpe dünyada Cennet değil de nedir? Sonra ne mi yaptım? Bu kör dünyanın bu köhne düzenine, bu kahpe talihine ana avrat saydırdım!
Sonra ne mi yaptım? Düşündüm, düşündüm, düşündüm… Yalnız seni düşündüm biliyor musun, yalnız seni. Şu an ne yaptığını, nerede olduğunu, nasıl olduğunu, üzerinde ne olduğunu, saçının nasıl olduğunu, karnının aç olup olmadığını, ne düşündüğünü, ne duyduğunu, ne gördüğünü, gözlerini… Yamuk parmaklarını ve hançer saçlarını! Seni kısacası; uzuuun uzun yalnızca seni düşündüm. “Hadi düşünme bunları, tamam ben de o son sigaradayım, kendine dikkat et” diyişini… Gel gidelim diye ağlayışım aklıma düşünceye kadar tek düşüm tek düşüncem sendin! Gelemem diyişini düşündüm sonra. Gittiğin yollara da sövdüm, seni bana getirmeyen yollara da!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta