Tanımı yapılamayan; yaşanan, anlamı çözülemeyen; anlamı yaratılan, yazanına değil okuyanına ait olan kelimeler, dizeler şeklinde çıktı karşımıza şiirler...
Kimi zaman sürgün, kimi zaman çaresiz âşık, kimi zaman yılmaz bir devrimci, hiç bir şey onun kadar anlatamadı vatan hasretini...
Aşka onun kadar kimseler dokunamadı.
Bağdat'lı kadının Sam amcaya attığı tokat oldu dize dize, dizi dizi ağıt yüklü, isyan fırtınası savurdu gözyaşlarına çünkü haklı olmaktı şiir, hakkı vermekti...
Duyguların kelimelerle mürekkebin kâğıtla kaynaşması, yüreğin parmaklarımıza oradan usulca kaleme dökülüşü, dudaklarımızdan sevgilinin kalbine süzülüşü…
Bütün yaşamımızla oynayan kelimeler, kemerleri altından ne zaman geçsek gönül histerisi...
Pranga vurulmaz, zincirlenmez, hapis edilemezdi; özgür dizeler firar ederdi parmaklıkların arasından, ateşböceklerinin sırtına binip.
Şair kelimelerle estikçe, okşadığı her tenin kokusunu alır da yanına biraz bulaştırırdı her birimize.
Ve her birimiz her biriniz oluverirdi, biriniz binimiz oluverirdi…
Kelimelere can veren şair dostlarımıza yürekten teşekkürler...
Paylaşmanın yaşamak olduğunu, yaşamanın tüketmek değil üretmek olduğunu motif gibi, oya gibi işleyen güneşin ve ışığın, haklılığın ve adaletin sevgiyi en iyi bilen siz sevdanın emekçileri teşekkürler…
Anlamını yeniden keşfettiğimiz kelimelerin usta ilmikçileri, burada bizimle olmanızın sonsuz sevgiye giden bir koridor da yürümek olduğunu bilmenizi isteriz…
Lavaracı’nın şiiri, gözlerimizin türküsü oldunuz!
Tuncer Mankır
www.lavaraci.com
21.03.2007
Kayıt Tarihi : 24.3.2007 22:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!