Yıl 2025…
Yine çocuklar ölüyor, yine kanla sulanıyor toprak,
Yine dünya susuyor, görmezden geliyor bu zulmü.
Minik bedenler sarılıyor kefene,
Anneler feryat ediyor, babalar gözyaşına boğuluyor.
Hey dünya! Hey insanoğlu!
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta