2021-2024 Şiiri - Zeynep İrem Akyazı

Bir eylül sabahı yazdı kader,
Bir çift gözle başladı bu eser.
Yeşil bir düşte buldu beni,
Ruhumda açtı sonsuz keder.

Zaman geçti, yollar kesişti,
Bir Temmuz gecesi, kalbim değişti.
Tebessümler ve sessiz ahenk,
Ama yine yarım kaldı, söz bitti.

Mayıs’tı, bahardı, bir yeni gün,
Beklediğim anı buldum birden.
İki yılın sabrı kavuştu aşka,
Eller dokundu, yürek titredi derinden.

Ama aşkın yolu hep dikenliydi,
Kırıldık, sustuk, zaman erken miydi?
Bir gün sevdik, ertesi savrulduk,
Acı, sevgiye gölge biçmiş gibiydi.

Bir film gibi anılar zihnimde,
Tatil yolları, danslar içimde.
Göl kıyısında yankılanırdı sevdamız,
Bir tebessümle noktalanır dilimde.

Birlikte içilen rakı bir masaldı,
Her kadehte aşkın yankısı vardı.
Ama ne oldu, hangi rüzgar savurdu bizi?
Sevgi mi bitti, yoksa yazgı mı ayrılık sardı?

Şimdi sessizliğin ortasında kaldım,
Ne bir el teselli, ne bir bakış yoldaşım.
Deniyorum, ama kalbim hep sana bakar,
Sonsuz bir şarkıdır içimde aşk, yanar.

Unutamam o bakışların ışığını,
Gezdiğimiz yolları, vardığımız tadı.
Ruhumun yarısı senle mühürlü,
Bir gün sorarım, neden kırıldı bu gönül bağı?

Aşk, bir ateşti içimde yanan,
Hem yakar, hem ısıtır her an.
Belki zamandı, belki bizdik suçlu,
Ya da kaderdi bizi kırıp savuran.

Şimdi sen yoksun, ama anılar var,
Baktığımız yıldızlar hala parıldar.
Unutamam seni, kalbimde izi var,
Bir yara, bir şarkı, sonsuza kadar.

Eğer duyarsan bir gün bu sesimi,
Bil ki sevdim seni dünyaya karşın,
Ve bil ki hala saklarım o sevgiyi,
Aşk, ayrılıkla büyüyen bir hecenin ta kendisi.