Ben bunca yıl büyüdüm,
Ama bu yıl yaşlandım,
Muhbir büyüklüğünde
İftirayla taşlandım.
***
Bir ferahlık umarken
Adalet kazanından,
Bazen çırçıplak dondum,
Bazen yandım, haşlandım.
***
Düşünce boğazlandı,
Duygular jiletlendi,
İki yanı kalaylı
Çelik, camdan keskindi.
***
Deniz üstünde yürür,
Bulutlarda koşarken,
Ruhumun cesedini
Bir hücrede bıraktım.
***
Umudun rengi mavi,
Sevgininki kırmızı
Zulmün rengi kapkara
Açar şifasız yara.
***
Yürekte sızı kaldı,
Bir kara yazı kaldı,
Velev ki Ozan gitti,
Geride sözü kaldı.
Kayıt Tarihi : 23.4.2017 22:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Yılmaz Kendirci](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/23/2017.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!