201 Açılım Şiiri - Halil Şakir Taşçıoğlu

Açılımı konuştukça aramız öyle açıldı,
Ne rahattık kapalıyken, nasıl da nefret saçıldı?
Kucaklaşırdık eskiden hep köşe bucak kaçıldı!
Keşke hiç açılmasaydık kızsaydı bize kızanlar,
Yağlı kurşunlara gelsin birliğimizi bozanlar!

Açılım dedikçe daim ne hâle geldi aramız?
Kaşıyıp durdukça böyle iflâh olmuyor yaramız!
Daha dost idik eskiden, şimdi çıktı müdaramız.
Nerden çıktı bu devletin temellerini kazanlar?
Yağlı kurşunlara gelsin birliğimizi bozanlar!

Bu nasıl bir açılım ki âhımız ayyuka çıktı?
Kapalı olan neydi ki, her şey zaten apaçıktı.
Bizi bize düşürenler yaptığınız alçaklıktı!
Bir değil miydi camiler okunsaydı ya ezanlar?
Yağlı kurşunlara gelsin birliğimizi bozanlar!

Kökü dışarda besbelli bu plânın temelleri...
Her geçen gün ilerleyen yurdu bölmek emelleri.
İhânete el vermezsek ayıramaz kem, elleri!
Gömülsün artık tarihe ayrılıkları yazanlar
Yağlı kurşunlara gelsin birliğimizi bozanlar!

Kim istiyor ki çoğalsın, ezilenler ve ezenler?
Adâveti körükleyip dostluğa hep yan çizenler...
Muhabbetle bağlıydık hep kahrolsun bağı çözenler!
Madalya mı taksın yani bu eli kanlı gezenler?
Yağlı kurşunlara gelsin birliğimizi bozanlar!

Hep de zâyi oldu gitti yapıla gelen ataklar...
Çekilmedikçe sigaya kanlı eller ve pasaklar!
Ne mayınlar, ne silâhlar, bizi ancak sevgi paklar.
Ellerinde silâh, mayın, dağlarda gezip tozanlar
Yağlı kurşunlara gelsin birliğimizi bozanlar!

Yok, kalsın, biz almayalım açılımı verin gitsin!
Açılımın getirdiği karanlıklar artık bitsin...
Ey Kürt, titre, kendine gel, sen bu millete aitsin!
Dağdan inip bayrak yakan, kahrolsun dıştan sızanlar
Yağlı kurşunlara gelsin birliğimizi bozanlar...

Antalya-2011

TDK:

müdara: yüze gülme, dost gibi görünme
ayyuk: göğün en yüksek yeri
adavet: düşmanlık
sigaya çekmek: sorgulamak.