20. Yüzyılın Fikir Başbuğuna

Sen ey ulu dağların zirvesinden seslenen
Hep fikirle yol alıp fikirle nefeslenen

Sen ey pürtelaş koşup kalkan olan sipere
Çelik gibi bir dille bâtılı çarpan yere

Sen ey, sen ey, aşkının buğusu arşa değen
Hakikat karşısında dâimâ boyun eğen!

Kaç kulvar âh kaç ufuk açtın ömür bahtında
Hep sen oldun bu kavruk çağda fikrin tahtında!

Gözlerin vecd sarmalı, menzilinse pek kutlu
Genelde ümmet dâvan merkezde Anadolu!

Nasıl görmezden gelsin, nasıl yok saysın zaman
Gösterdiğin hudutsuz güzergâh Türk’e hep şân

Hakk’a bağlı bir gençlik hayâliydi hayatın
Kime ilham olmadı rüyasında san’atın

Sarsılmaz bir cehd ile alnın açık yüzün pak
Gönderinde her daim göz kırpsın diye sancak

Türk-İslâm Ülküsü’yle mücessem hayâllerin
Toprağın üstündedir hâlâ senin hâllerin

Yaktığın her bir ateş kaç ihtilâli saklar
Sana engel olamaz sarp yokuşlar, tuzaklar

Büyük Doğu derdin hep, diğerleri nadasa
Meftûnuz herdem sana borçluyuz o mirasa!

Ocak/2021

*Büyük Doğu Mimarı Üstâd Necip Fâzıl’a