20 Yıllık Ömrün 100 Yıllık Sancısı

Anlamsız yaşamak ölmeyi bilmeyene zordu.

Ölmek en kolayıydı.Zaten kolayı da sevmezdim.

Kimsenin çözemediği soru için ter dökmek,

Öğrencilik yıllarımda ferahlatırdı ruhumu.

Ne yapayım fıtratımdı?

Sonra neden yaşadığını bilmeyenler arasında,

Cevabı bilen mütavazı öğrenciyi oynardım.

Ve onlar gibiyim galiba.

Pek farkım da kalmadı

Unutuyorum bazen unuttuğumu o kadar.

Bazen öyle kaptırıyorumki kendimi bu oyuna.

Gündüz taktığım maskeyle uyuduğum oluyor.

Ve tad alamıyorum uyumaktan da.

Artık sadece zamana oynuyorum.

Son dakika golü tek ümidim.

Aklım kalabalık ve üretken

O benim arıkovanım.

Ben yoruldum artık

Biraz dur yelkovanım...